Baarlijke maar ongevaarlijke nonsens

De 'kop' boven het front page-artikel over Scientology ('Scientology infiltreert in Belgische bedrijfsleven') in De Tijd van gisteren was om meerder redenen opmerkelijk: hij dekte de lading niet (want diende eigenlijk als teaser voor een uitgebreid en niet al te onkritisch interview verder in de krant met een Scientology-topman) en was van een hoog open-deuren-intrappen-gehalte (Trends pakte immers al jaren geleden - in 1992 en 1997- in twee omstandige artikels uit met revelaties over die vermeende infiltratie van de Scientology-kerk in het Belgische bedrijfsleven). Ook is de term 'infiltratie' sterk overdreven en zelf ietwat demagogisch gezien de betrokkenen er meestal geen geheim van maken banden te hebben met de fel geplaagde alternatieve 'kerk'. Bovendien is nooit bewezen dat ze van hun contacten met de bedrijven gebruik of misbruik zouden gemaakt hebben om het ideeëngoed van Scientology te verspreiden. Geen van de ondernemingen die ooit beroep deden op een dienstverlener met Scientology-banden, bijvoorbeeld voor het verzorgen van training- of PR-activiteiten, had ooit klachten over pogingen tot zieltjeswinnerij. Het inmiddels niet meer bestaande carrièreblad Intermediair zocht zich ooit te pletter naar een bedrijf dat daar wel klachten over had, maar vond er geen.

Nog niet zo lang geleden schreef ik een omstandig stuk op hrm.net over Scientology. De ondertitel luidde: "Een klein pleidooi voor vrijheid van denken en propageren, zelfs van religieuze onzin, zolang men maar geen wetten overtreedt". Voor zover ze zich houden aan de wet en geen loopje nemen met algemeen gelden regels inzake professionalisme, ethiek en kwaliteit, ben ik individuen en organisaties die afwijken van de platgetreden paden eerder gunstig genegen. Dat geldt dus ook bijvoorbeeld ook voor U-Man, een Belgisch opleidingsverstrekker met Scientology- connecties, die op trainingsvlak ook nieuwe wegen bewandelt want opleidingen minder vanuit een behavioristische/instrumentele en meer vanuit een holistische/spirituele invalshoek benadert. En waarvan mogelijke wanpraktijken of onwettelijkheden alsnog moeten bewezen worden - zelf al zijn er ernstige aanwijzingen in die richting (vandaar de inbeschuldigingstelling door onderzoeksrechter Van Espen). De haat tegen en bestrijding van Scientology en andere alternatieve religieuze of spirituele bewegingen die meestal ten onrechte sekten genoemd worden (alle godsdiensten, en zeker het christendom, begonnen als 'sekte'; het verschil tussen een aanvaarde en gerespecteerde godsdienst en een 'sekte' is dan ook vooral een kwantitatief gegeven: een godsdienst is met andere woorden een succesvolle sekte). Het zegt niet zelden meer over de intolerante attitude en de schrale wereldopvatting van hun bestrijders dan over het reële gevaar van de bewegingen die ze menen te moeten bekampen.

Tot slot, omdat u als lezer duidelijkheid zou hebben vanuit welke (filosofische) achtergrond dit artikel is geschreven - hebben immers onlangs niet enkele politieke commentatoren en hoofdredacteurs zich in Humo 'geout' door hun stemgedrag mede te delen: de auteur van dit artikel is een niet dogmatisch atheïst, strekking spiritueel atheïsme (zoals gedefinieerd door de overleden Vlaamse filosoof en hoogleraar Leo Apostel). Maar niet fanatiek, een beetje van de 'agnostische strekking'. Als u begrijpt wat ik bedoel.
Klik hier om het integrale artikel over Scientology op hrm.net te lezen.

(Marc Ernst)